Κωνσταντινούπολη… Η Πόλη που Πόλη δεν την είπανε τυχαία!

Σχόλια 0
30/10/2019
Κωνσταντινούπολη… Η Πόλη που Πόλη δεν την είπανε τυχαία!

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου… αχάραγα. Ένα πούλμαν που ξεκίνησε από τον Εύοσμο με τις πατρικές ευχές του πνευματικού μας πατέρα, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Βαρνάβα, φορτωμένο ενθουσιώδεις ταξιδιώτες παρκάρει έξω από το αγίασμα στο Μπαλουκλί. Ένας  νυσταγμένος καφές στο απέναντι καφέ, συνεννόηση σε σπασμένα Ελληνικά κι ύστερα… βουτιά στη Χάρη της μιας και μοναδικής Ζωοδόχου Πηγής. Βουτιά για να βγούμε ξανανιωμένοι, αλώβητοι στου κόσμου τις επιβουλές. Η Μπαλουκλιώτισσα της κυρά Λωξάνδρας μάς δίνει την ευχή Της μαζί με τους Πατριάρχες του γένους που κοιμούνται στο νότιο κήπο Της. Κι έτσι ξεκινά όμορφα αυτό το προσκύνημα που χρόνια  σχεδιάζαμε και τώρα θα ζούσαμε. Ξεκινά η περιπλάνησή μας στους λόφους και τις θάλασσες της Βασιλίδας των πόλεων. Εδώ που συναντήθηκαν τρεις αυτοκρατορίες… Εδώ που ανταμώνουν αιώνες τώρα τόσοι πολιτισμοί… χρώματα κι αρώματα ανατολίτικα και λεβαντίνικα, όπως αυτά που μας τύλιξαν στο παλάτι του Ντολμά Μπαχτσέ, στο Καπαλί Τσαρσί και την αιγυπτιακή αγορά, στο Πέρα και τον Γαλατά – διαλείμματα ανάλαφρα ανάμεσα σε στιγμές έντονες, φορτισμένες, γεμάτες  Βυζάντιο και Ρωμιοσύνη- γεμάτες Ορθοδοξία:

* Αη Δημήτρης Ξηροκρήνης: Λειτουργία ανήμερα του Αη Δημήτρη με προεξάρχοντα  τον Πατριάρχη του γένους. Τιμή και ευλογία!

*Αη Γιώργης Κουδουνάς: στην  κορυφή της Πρίγκηπου – εκεί που σμίγουν οι  προσευχές των Χριστιανών με τους πόνους  των μουσουλμάνων  προσκυνητών του Αγίου. Επίσκεψη στο επισκοπείο και ευχές στον εορτάζοντα ποιμενάρχη των νησιών της Προποντίδας!

*Αγία Σοφία – δέος και δάκρυα  μπροστά στο μεγαλείο της Βυζαντινής  ευλάβειας. Βροχή και ήλιος μαζί το όμορφο Κυριακάτικο πρωί – θλίψη και ελπίδα ταιριασμενα με καμάρι! Γύρω μας και μέσα μας!

*Παναγία Βλαχέρνα: στην άκρη του Κεράτειου το μέγα θαύμα κρυμμένο σε μια ταπεινή γωνιά της πόλης των πόλεων! Ο ύμνος  “Τη Υπερμαχω  Στρατηγώ” περνά από τα στήθη μας, ταρακουνάει τον ήρεμο Κεράτειο, φτάνει ίσαμε τα απόρθητα κάποτε τείχη. Να γίνει δοξολογία μαζί και παράκληση!Οδηγοί και σύντροφοι σε αυτή μας την αποδημία δύο άγνωστοι που έγιναν δικοί μας. Ο οδηγός μας, Αχιλλέας και η ξεναγός μας, Ναταλία. Κρατώ τα δάκρυα και τον λυγμό της Ναταλίας όταν μαζί με την πρωινή μας προσευχή της 28ης Οκτωβρίου ψάλαμε και τον Εθνικό Ύμνο. Σίγουρα δεν μπορούμε να νοιώσουμε τι ήταν για εκείνην αυτό! Κρατώ και τη ζεστασιά της αποχαιρετιστήριας ευχής του Αχιλλέα: “Να ξανανταμώσουμε και να είστε πάντα έτσι αγαπημένοι”! Κι έτσι επιστρέψαμε τα ξημερώματα της Τρίτης, κατάκοποι απ’ τον μακρύ δρόμο φορτωμένοι νύστα (πάλι) και αμέτρητες ωραίες αναμνήσεις – περιουσία πολύτιμη  στους φθηνούς καιρούς μας. Μια παρέα, άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, ηλικίες  μπερδεμένες, γούστα κι ιδέες ανάκατες, επιστρέφουμε με μια κοινή περιουσία και μια αγάπη που την μοιραζόμαστε. Την αγάπη μας για την Πόλη μας. Την Πόλη που Πόλη δεν την είπανε τυχαία!

Μπορείτε να βρείτε φωτογραφικό υλικό εδώ!

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

Μπορείτε να γράψετε κάποιο σχόλιο

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί . Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.