Κυριακή των Μυροφόρων, 4-5-2014

Λίγο πριν την Αποκαθήλωση…

Πρώτη Ακολουθία του Νυμφίου – Κυριακή των Βαΐων 2014

Σήμερα Κυριακή των Βαΐων και η Εκκλησία μας έφερε μπροστά στα μάτια όλων μας την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Μια εικόνα μεγαλειώδης, συγκλονιστική. Το αισθητήριο του Ιουδαϊκού λαού ψυχανεμίστηκε το αισθητήριο του Ιησού Χριστού μαθαίνοντας το μοναδικό περιστατικό της Ανάστασης του Λαζάρου. Αλλά αυτό το ίδιο αισθητήριο κατάφερε να ξεγελαστεί και υποδέχτηκαν τον Χριστό ως Μεσσία και επίγειο βασιλιά. Διαισθάνθηκαν τη δύναμή Του, παρερμήνευσαν, όμως, πού αυτή αποσκοπεί. Η Εκκλησία και η Ιστορία δεν θα μπορούσαν να διαγράψουν το γεγονός αυτό. Ήταν κάτι που συνέβη και, παρόλο το λάθος, ήταν κάτι που θα έπρεπε να αναφέρεται για να είναι σε όλους εμάς διαρκής υπόμνηση: πόσο εύκολα μπορούμε να πλανηθούμε!

Για να μας βοηθήσει η Εκκλησία μας, μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες, προβάλει Αυτόν τον ίδιο Ιησού, σε μια άλλη εικόνα, σε μια διαφορετική κατάσταση και τον θέτει ενώπιών μας εξευτελισμένο, χτυπημένο, προδομένο. Αυτόν που δεν είχε ομορφιά, δεν έμοιαζε καν για άνθρωπο, έτσι όπως τον είχαν καταντήσει  ονομάζοντάς τον, όμως, Νυμφίο, γαμπρό, δηλαδή της Εκκλησίας. Και το κάνει αυτό η Εκκλησία για να καταδείξει σαφέστατα πως η δύναμη του Χριστού είναι η ταπείνωση, η δύναμη του Χριστού είναι η υποχώρηση, η δύναμη του Χριστού είναι αυτή η οποία μεταμορφώνει, αλλά δεν καταδυναστεύει.

Μπήκε ο Χριστός το πρωί στα Ιεροσόλυμα θριαμβευτής και στις ιαχές του όχλου δεν είπε τίποτα. Τον καλωσόριζαν θριαμβευτή, όμως εκείνος ήξερε πως θα έπρεπε να θριαμβεύσει πάνω στο δικό Του θάνατο για να ανοίξει το δρόμο της Ανάστασης στον καθένα από εμάς. Όταν ο κόσμος τον υποδεχόταν δυνατό, εξουσιαστή και ισχυρό, ο Χριστός παρέμεινε αινιγματικά σιωπηλός, χωρίς να πει τίποτε και χωρίς ουσιαστικά να αποδεχτεί τις επευφημίες του όχλου, έτσι όπως τις πρόσφεραν. Απεναντίας, απόψε που ο Χριστός παρουσιάζεται μπροστά μας εξευτελισμένος, απόψε που ο Χριστός δεν έχει κανέναν υποστηρικτή, απόψε που οι πληγές του είναι φανερές και το τέλος Του προδιαγεγραμμένο, υψώνει τη γλυκιά Του φωνή και λέει μέσα από τον υμνωδό στον καθένα από εμάς: «αφορώντες εις εμέ» – είπας, Κύριε, τοις εαυτού μαθητές – «μη φρονείτε υψηλά, αλλά συναπάχθειτε τοις ταπεινοίς, εμόν όπερ πίετε ποτήριον, ότι εν τη Βασιλεία του πατρός εμοί συνδοξασθήσεσθε», δηλαδή: «πάρτε παράδειγμα από Εμένα» – είπες στους μαθητές Σου, Κύριε – «και μην υπερηφανεύεσθε, αλλά συμπορευτείτε με τους ταπεινούς, από το ποτήρι που θα πιω, πιείτε κι εσείς και στου Πατέρα Μου τη Βασιλεία μαζί με Εμέ θα δοξασθείτε».

Αν θα θέλαμε, αν θα μας συνέφερε, αν θα μας ταίριαζε να είχαμε Θεό τον Ιησού του πρωινού, εκείνον που Τον θεωρούσαν εξουσιαστή και ισχυρό, δυστυχώς, όμως, ο Χριστός έρχεται να μας πει πως το δικό Του παράδειγμα είναι εκείνο της ταπείνωσης. Είναι εκείνο της υποχωρητικότητας και το ποτήρι που θα πιει και είναι πικρό είναι εκείνου του δικού μου θανάτου για χάρη των άλλων, της δική μου μείωσης για χάρη των άλλων, της δική μου κατωτερότητας με τη θέλησή μου για να δώσω στον διπλανό, στον πλησίον, στον αγαπημένο μια θέση πιο ψηλή, ακόμη κι αν νομίζω πως δεν την αξίζει. Έρχεται ο Χριστός και λέει πως: ‘μη θέλετε έναν Θεό δυνατό, ισχυρό, εξουσιαστή, σατράπη. Μην θέλετε έναν Θεό υπηρέτη του δικού σας θελήματος, αλλά πάρτε το θέλημά σας και φέρτε το σε μένα, που με βλέπετε έτσι χτυπημένο, έτσι εξευτελισμένο, έτσι προδομένο, έτσι παραδομένο, γιατί μέσα από τον θάνατό Μου Εγώ θα φέρω τη ζωή’.

Αν θέλουμε έναν Θεό, ο οποίος θα μας βγάλει από κάθε δυσκολία που έχουμε, θα κάνει τη ζωή μας ανάλαφρη, όμορφη, συμφέρουσα, αν θέλουμε έναν τέτοιον Θεό, ο Νυμφίος που στέκεται απόψε ανάμεσά μας, μας ομολογεί ότι πλανόμεθα πλάνην οικτράν. Γιατί, ο δικός μας ο Θεός δεν ήλθε για να διακονηθεί, αλλά ήλθε για να διακονήσει την αδυναμία του καθενός, να βοηθήσει, να αναπαύσει, να συνδράμει και τέλος να αναστήσει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα, στην Ουράνια Βασιλεία. Αμήν!

π. Π. Κ.

Μεγάλη Σαρακοστή 2014 – Ε’ Κυριακή των Νηστειών: Της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Είναι αξιοσημείωτο οτι η Εκκλησία μας τιμά την Όσια Μαρία την Αιγυπτία δύο φορές τον χρόνο, την 1η Απριλίου και την 5η Κυριακή των Νηστειών. Ήταν γνωστό το επάγγελμα της πριν μετανοήσει στους αγίους τόπους κι απομονωθεί στην έρημο του Ιορδανη. Είναι όντως εντυπωσιακό, λέει το τροπάριό της, ότι γίνεται υπόδειγμα μετανοίας σε καιρό νηστείας και μας δείχνει πόσο μεγάλη δύναμη έχει η μετάνοια, η αλλαγή, δηλαδή, του νου μας. Αρκεί να καταφέρουμε να νικήσουμε εκείνο το φοβερό θηρίο, που έχουμε μέσα μας, τη Λερναία Ύδρα, που ενα κεφάλι της κόβεις και δέκα πετάγονται και το οποίο λέγεται εγωισμός.