Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας απευθύνει προσωπικά το Αναστάσιμο Μήνυμα

Σχόλια 0
18/04/2020
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας απευθύνει προσωπικά το Αναστάσιμο Μήνυμα

  Πρός

  τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

  τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

  Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

         «Χριστός ἀνέστη», ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός σπάει τή σιωπή τοῦ κόσμου καί σκορπίζει στή σταυρωμένη ἀνθρωπότητα τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας. Ἡ ὥρα τῆς ἀγωνίας καί τῆς ὀδύνης θά παρέλθει. Ἀντί τοῦ σκότους καί τοῦ φόβου, «νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». Μπορεῖ ὅλοι μας τοῦτες τίς μέρες νά εἴμαστε παραδομένοι στήν ἀγωνία τῆς λύπης γιά τόν θάνατο τόσων συνανθρώπων μας,  ὅμως στήν ἀναστάσιμη χαρά δέν χωράει θλίψη.  Ὅλα τά πλημμυρίζει τῆς Ἀναστάσεως τό φῶς! Τό «Χριστός Ἀνέστη» ἀντηχεῖ παντοῦ. Ἡ πικρή ἀνάσα τοῦ θανάτου δέν μπορεῖ νά τό καλύψει. Ὁ νικητής τοῦ θανάτου καί χορηγός τῆς ζωῆς σπάει τά κλεῖθρα τοῦ Ἅδη, καί ἡ ζωή ἡ «πέρας οὐκ ἔχουσα» πλημμυρίζει τόν κόσμο.

         «Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, Ἅδη, τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός, καί σύ καταβέβλησαι». Ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν δέν εἶναι τιμωρός, οὔτε ζητᾶ τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου. Διαλέγει νά πεθάνει Ἐκεῖνος ἀντί γιά μᾶς. Ὁ Σταυρός του θά παραμένει πάντα σκάνδαλο στόν παραλογισμό τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Πειστήριο ὅτι οὐδέποτε θέλησε τόν δικό μας θάνατο, ἀλλά θυσιάζεται ὁ ἴδιος γιά νά ζήσει ὁ κόσμος. Ἡ σκοτισμένη ὅμως ἀπό τό φόβο τῆς ἀρρώστιας καί τοῦ θανάτου ἀνθρώπινη λογική διστάζει νά δεχθεῖ τό θαῦμα τῆς Ἀνάστασης καί τῆς ζωῆς, καί τά χείλη πολλῶν ψελλίζουν «ἀπόλωλεν ἡ ἐλπίς ἡμῶν», ἡ καρδιά, ὅμως, σήμερα πλημμυρισμένη ἀπό τό ζωογόνο ἀναστάσιμο φῶς ζητᾶ νά μπεῖ στό πανηγύρι τῆς Ἀνάστασης. Ναί, ἀδελφοί μου, ἀκόμη καί αὐτή ἡ στιγμή τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας μπροστά στόν πόνο καί στόν φόβο πού συνεχίζουν νά χτυπᾶνε τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας μπορεῖ νά μεταμορφώνεται σέ γιορτή. Ὄχι σέ ὁποιαδήποτε γιορτή, ὄχι σέ ἁπλή ἔκφραση συναισθημάτων, εὐσεβισμοῦ καί μαγικῶν ἐξορκισμῶν τοῦ κακοῦ, ἀλλά στήν κατεξοχήν γιορτή τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας πού εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

         «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει».

Τό πανηγύρι ἄρχισε, μή διστάζετε, μή μένετε στόν φόβο καί τή θλίψη τῆς ἀπομόνωσης, εἰσέλθετε στή χαρά τοῦ Κυρίου, μπορεῖ νά εἶναι κλειστές οἱ πόρτες τῶν ναῶν, εἶναι ὅμως ὀρθάνοιχτες οἱ πύλες τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Μπορεῖ νά μήν κρατᾶμε στά χέρια μας τίς ἀναστάσιμες λαμπάδες γεμίζοντας μέ φῶς τά προαύλια τῶν ἐκκλησιῶν μας, μποροῦμε ὅμως νά  κρατήσουμε ἀναμμένες τίς λαμπάδες τῶν ψυχῶν μας γιά νά πλημμυρίσουμε στό φῶς καί τήν ἐλπίδα ὅλη τήν οἰκουμένη. Μπορεῖ νά μήν ἀπαντοῦμε μέ τά χείλη τό «ἀληθῶς ἀνέστη», τό φωνάζει ὅμως ὅλη μας ἡ ὕπαρξη ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας. Μπορεῖ νά μήν ἀνταλλάσσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης, ἀνοίγουμε ὅμως τά χέρια καί γινόμαστε μία ἀγκαλιά γιά ὅλο τόν κόσμο.

         Ἀδελφοί μου, «μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω». Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς νίκης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ψηλά τίς καρδιές. Ὁ Ἀναστάς Κύριος δέν μᾶς ἐγκαταλείπει. Εἰσέρχεται κεκλεισμένων τῶν θυρῶν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν λέγοντάς μας: «Ἰδού ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». Ἔρχεται κοντά μας γιά νά συμπορευθεῖ στήν ὁδό τῆς ταραχῆς καί τῆς ἀγωνίας μας καί διαλέγεται μαζί μας ἕως ὅτου ἀνοίξουν οἱ ὀφθαλμοί μας καί Τόν ἀναγνωρίσουμε, καί μέ φλεγόμενη καρδία, τοῦ ἀπευθύνουμε τό «Κύριε μεῖνον μέθ ἡμῶν», διότι εἶναι δυσβάσταχτη ἡ θλίψη τῶν ἡμερῶν, καί Ἐκεῖνος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι θά εἶναι μαζί μας πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος: συνεπῶς τίποτα, οὔτε ὁ ἐγκλεισμός οὔτε ἡ ἀπειλή τοῦ θανάτου μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

         Τώρα, στόν καιρό τοῦ μεγάλου πειρασμοῦ πού δοκιμάζονται οἱ προσωπικές καί κοινωνικές ἀντοχές μας, τώρα πού καλούμαστε νά ἐπιλέξουμε τί ἔχει ἀξία καί τί εἶναι ἐφήμερο καί μάταιο, τώρα πού τά ἐπιπόλαια κηρύγματα καί οἱ ὑπερβολές δέν βοηθοῦν, ἀλλά φέρνουν περισσότερη σύγχυση καί πανικό, τώρα πού μόνον ἡ σιωπή τῆς προσευχῆς μπορεῖ νά φτάσει στά αὐτιά τοῦ Θεοῦ, τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά συνειδητοποιήσουμε τό βαθύτερο νόημα τοῦ Πάσχα καί νά τολμήσουμε μιά νέα «ἔξοδο» ἀπό κάθε μορφή ἀνθρώπινης ἀλαζονείας, πού παραμορφώνει τή ζωή μας σέ κόλαση. Εἶναι ἡ ὥρα νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τίς ἰδεοληψίες, τούς θεούς τῆς φαντασίας μας, τόν ἐγωισμό καί τή δίψα γιά ἐξουσία καί δόξα, τά ὁποῖα μας αἰχμαλώτισαν στήν ἰδέα ἑνός ψεύτικου παραδείσου πού τόν βλέπουμε νά καταρρέει. Σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν καί ἑνός κόσμου πού πεθαίνει, πρέπει νά ἀναστήσουμε τή χαρά τῆς ζωῆς. Ναι, ἀδελφοί μου, ἄς μήν ἀποκάμουμε. ‘Υπάρχουν ἀνεξάντλητες δυνάμεις μέσα μας, ἀρκεῖ νά ἀντλοῦμε ἔμπνευση καί φωτισμό ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό. «Σήμερον ἔαρ μυρίζει», ὅλα μυρίζουν ἀνάσταση. Λίγο ἀκόμα, ἀδελφοί μου, λίγο ἀκόμα καί θά ἰδοῦμε τή ζωή νά ξανανθίζει, τά πρόσωπα νά λάμπουν καί νά λούζονται στό φῶς. Χριστός Ἀνέστη!

Χριστός Ἀνέστη, στούς ἀδελφούς μου συμπρεσβυτέρους πού ὡς συγκυρηναῖοι στό δύσκολο ἔργο τῆς Μητροπόλεως μας σήκωσαν ἀδιαμαρτύρητα τόν σταυρό τῆς σιωπηλῆς διακονίας τοῦ λαοῦ μας γεμίζοντας τίς ἄδειες ἐκκλησιές μέ τή μνημόνευση, τήν προσευχή καί τίς δεήσεις πρός τόν ἐλεήμονα Θεό.

Χριστός Ἀνέστη, στόν εὐλογημένο καί πληγωμένο λαό μας πού μέ ὑπομονή καί δύναμη ψυχῆς ἔδωσε τή χριστιανική μαρτυρία τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης, εὐθύνης καί ἀλληλεγγύης, μετατρέποντας τό κάθε σπίτι σέ οἶκο προσευχῆς, προσδοκώντας τήν ἐπιστροφή στόν οἶκο τοῦ Πατέρα του.

Χριστός Ἀνέστη στούς ἰατρούς καί τό νοσηλευτικό προσωπικό τῶν νοσοκομείων πού βρίσκονται στά ὅρια τῆς Μητροπόλεώς μας καθώς καί σέ ὁλόκληρη τήν πατρίδα μας, πρόσωπα οἰκεῖα καί ἀγαπημένα, πού τοῦτες τίς δύσκολες μέρες μέ αὐτοθυσία καί ἀγάπη ἔγιναν ἀγγελιοφόροι ζωῆς καί ἐλπίδας γιά τούς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας.

Χριστός Ἀνέστη, ζῶντες καί κεκοιμημένοι ἀδελφοί, ὅλοι παρόντες στό πανηγύρι τῆς Ἀνάστασης, «μηδείς θρηνήτω θάνατον. Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται».

Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ ἀναστάντος

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

Μπορείτε να γράψετε κάποιο σχόλιο

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί . Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.